„ Nauczyciel jeśli rzeczywiście chce dawać wsparcie dziecku
powinien podążać za nim.
Swoje własne poczynania i postępowanie uzależnić od dziecka,
… nie odwrotnie”                         

- Maria Montessori

KONCEPCJA PRACY

PRZEDSZKOLA NIEPUBLICZNEGO

„AKADEMIA PRZEDSZKOLACZKA” W LUBLINIE

PODSTAWA PRAWNA

Koncepcja pracy przedszkola oparta jest na celach i zadaniach zawartych w aktach prawnych: ustawie o systemie oświaty oraz aktach wykonawczych do ustawy, w tym w szczególności w podstawie programowej wychowania przedszkolnego, Statucie Przedszkola, Rozporządzenia MEN z dnia 7 października 2009 r w sprawie nadzoru pedagogicznego (Dz. U, Nr 168, poz. 1324)

ŹRÓDŁA OPRACOWANIA KONCEPCJI

Punktem wyjścia do opracowania koncepcji były wymagania wobec edukacji przedszkolnej stanowiące załącznik do rozporządzenia w sprawie nadzoru pedagogicznego oraz samoocena dokonana w oparciu o obserwacje, analizę dokumentów, wywiady, ankiety.

O naszej placówce:

Nasze przedszkole, Przedszkole Niepubliczne „Akademia Przedszkolaczka 2” w Lublinie mieści się przy ulicy Startowej 16. Jest placówką składającą się z  4 oddziałów, do których może uczęszczać 100 dzieci.

Od 2013 roku praca edukacyjno – wychowawcza i korekcyjno – terapeutyczna prowadzona jest również dla dzieci z autyzmem w grupach integracyjnych.

Od 2015 roku jeden oddział  pracuje w  oparciu  o założenia edukacyjne pedagogiki Marii Montessori.

Pracę edukacyjno – wychowawczą i korekcyjno – terapeutyczną wzbogacamy poprzez:

• codzienną naukę języka angielskiego;
• wprowadzanie gier i zabaw kształtujących charakter, wrażliwość i inteligencją emocjonalną dziecka;
• wprowadzanie elementów pedagogiki zabawy;
• wprowadzanie ćwiczeń i zabaw zapobiegających ryzyku dysleksji;
• codzienne ćwiczenia stymulujące rozwój zmysłów;
• wykorzystanie walorów terapeutycznych montessoriańskich materiałów rozwojowych;
• prowadzenie zajęć dodatkowych, jak:  taniec, balet, aikido, szycie, szachy, Wielki Mały Naukowiec, Machinarium, zajęcia teatralne, żonglerka, zajęcia plastyczne, basen;
• organizowanie zajęć otwartych: zapraszamy rodziców do udziału w procesie rozwoju własnego dziecka poprzez prowadzenie lekcji eksperckich (prezentacja zawodu, swojego hobby), zajęć dydaktycznych o charakterze warsztatowym z czynnym udziałem rodziców;
• organizowanie spotkań z ludźmi różnych zawodów, kolekcjonerami, hobbystami.

Ponadto prowadzone są:

• zajęcia rytmiczno – umuzykalniające,
• zajęcia z języka angielskiego,
• zajęcia z gimnastyki korekcyjnej,
• terapia psychologiczna,
• zajęcia logopedyczne,
• terapia integracji sensorycznej,

GŁÓWNE ZAŁOŻENIA KONCEPCJI PRACY PRZEDSZKOLA

1. Tworzenie warunków do pełnego indywidualnego rozwoju dziecka zgodnie z jego możliwościami i potrzebami.
2. Nabywanie przez dzieci szeroko pojętej samodzielności.
3. Wspomaganie rozwoju dzieci o specjalnych potrzebach edukacyjnych
4. Integracja dzieci zdrowych z niepełnosprawnymi i innych narodowości.
5. Kompensowanie braków i opóźnień w rozwoju dzieci przy współudziale rodziców i instytucji.
6. Solidne przygotowanie dzieci do podjęcia nauki w szkole.
7. Motywowanie rodziców do aktywnego udziału w życiu przedszkola.
8. Zaspokajanie potrzeb i oczekiwań rodziców oraz środowiska lokalnego.

MISJA PRZEDSZKOLA

Budowanie trwałej wzajemnej, więzi między dziećmi, dziećmi i rodzicami oraz między rodzicami a przedszkolem, wspieranie indywidualnego rozwoju dziecka zgodnego z jego możliwościami, potrzebami i zainteresowaniami oraz budzenie naturalnej motywacji dziecka do:

• samodzielności w odkrywaniu i przyswajaniu wiedzy o otaczającej rzeczywistości rodzinnej, społeczno-przyrodniczej i technicznej oraz aktywnego życia w tych środowiskach;
• przekształcania rzeczywistości,  by było przygotowane na zmianę i radziło sobie z przeżywaniem porażki i sukcesu;
• akceptowania rówieśników ze specjalnymi potrzebami rozwojowymi i edukacyjnymi;
• bycia samodzielnym w sytuacjach społecznych, czyli nabywania umiejętności podejmowania decyzji i uzasadniania swoich racji;
• kontynuowania wychowania domowego;
• kreatywnego myślenia i twórczego działania.

WIZJA PRZEDSZKOLA

Wizja Przedszkola zakłada, że przedszkole jako instytucja edukacyjna:

• jest placówką nowoczesną, przyjazną, innowacyjną, przygotowującą dzieci do podjęcia nauki w szkole nastawionych na osiąganie sukcesów;
• jest wspólnotą osób uczących się i każde dziecko ma być w niej aktywne;
• tworzy środowisko sprzyjające:
  - aktywnemu uczeniu się poprzez nawiązywanie kontaktów partnerskich,
  - współdziałaniu w poszukiwaniu wiedzy,
  - odważnemu ale akceptowanemu społecznie wyrażaniu myśli i uczuć,
  - zachowaniu świadczącemu o rozumieniu innych i korzystaniu z ich zasobów wiedzy,
  - konstruowaniu własnej wiedzy i poszukiwaniu sensu poznawanych treści;
• rozwija świadomość istnienia odmienności językowej i kulturowej;
• umożliwia uczenie się w środowisku o dwoistym charakterze – w naturze i kulturze, z których wynikają wartości poznawcze, etyczne, ontyczne i estetyczne;
• częściowo i celowo pracuje w oparciu o metodę Marii Montessori i wykorzystuje aktywizujące metody pracy;
• umożliwia rozwijanie zainteresowań, zdolności oraz wyrównywanie szans edukacyjnych wszystkim dzieciom;
• wyposaża każde dziecko w umiejętność odbioru piękna zawartego w sztuce, kulturze i drugim człowieku;
• pracuje w oparciu o program ukierunkowany  na dziecko, jego możliwości i potrzeby;
• umożliwia dziecku wielostronny rozwój we wszystkich sferach osobowości poprzez aktywne uczestnictwo w procesie edukacji;
• pracuje nad przekonaniem dorosłych, że prawa i potrzeby dziecka są najwyższą wartością;
• wyróżnia się w środowisku społecznym i jest otwarta na współpracę;
• gwarantuje taki dobór kadry pedagogicznej, by jej członkami był zespół ludzi wykształconych, kreatywnych, pracujących systemem otwartym, opartym na metodach aktywizujących i inicjujących proces wychowawczo – dydaktyczny zgodnie z najnowszymi trendami w edukacji;
• daje szanse rodzicom bycia współautorami życia przedszkola.

CELE I ZADANIA PRZEDSZKOLA

Realizacja założeń Wizji i Misji Przedszkola wyznacza następujące priorytetowe cele i  zadania:

1. Rozumieć pojęcie uczenia się jako procesu konstruowania, interpretowania i modyfikowania „osobistych reprezentacji (obrazów) świata”, którego celem jest przyswojenie przez dziecko określonych wiadomości, umiejętności i nawyków.
2. Mieć świadomość, że proces uczenia się dziecka bazuje na jego indywidualnych doświadczeniach uzyskiwanych w toku działania, a dziecko konstruuje obraz rzeczywistości nie tyle słuchając o niej, ile jej doświadczając.
3. Zdawać sobie sprawę z faktu, że dziecko korzysta z osobistej wiedzy o świecie i buduje nową wiedzę podczas relacji z dorosłymi. Proces ten to strukturalizowanie (tworzenie struktur wiedzy) i restrukturalizowanie (modyfikowanie) doświadczeń, które odbywa się przy współudziale nauczyciela.

Uczenie się dziecka w wieku przedszkolnym wymaga od instytucji przedszkolnej realizacji następujących zadań:

• wnikliwej diagnozy, która pozwoli na poznania aktualnego etapu rozwoju wychowanka;
• zapewnienia warunków materialnych, osobowych, dydaktycznych, dostosowanych do jego możliwości: zdolności, niepełnosprawności i wieku w grupach zróżnicowanych wiekowo i integracyjnych;
• zapewnienia klimatu wychowawczego, sprzyjającego indywidualizacji;
• aktywizowania umiejętności postrzegania: autopostrzegania, postrzegania zmysłowego, postrzegania środowiska, postrzegania odpowiedzialności;
• zorganizowania środowiska do poznawania polisensorycznego i spontaniczno-reaktywnej działalności;
• tworzenia sytuacji sprzyjających nabywaniu świadomości sprawstwa i środowiska pozwalającego podejmować czynności o charakterze pracy;
• stymulowania ciekawości poznawczej, samodzielnych działań badawczych i aktywnej eksploracji prowadzących do całościowego rozumienia obrazu siebie i świata poprzez znalezienie powiązań, rozpoznawanie zależności, uporządkowanie doświadczeń i wiedzy;
• organizowania warunków do rozwiązywania problemów na miarę przedszkolaka, sprzyjających rozwojowi procesów poznawczych, doskonaleniu operacji umysłowych i kształtowaniu pojęć;
• przygotowania środowiska do nawiązywania kontaktów społecznych i uczenia się synergicznego (wspólnotowego) z dzieckiem niepełnosprawnym i zdolnym oraz z innych narodowości;
• tworzenia okazji do wykorzystania wyobraźni, podejmowania aktywności poznawczej i twórczej oraz dawania szansy wyrażania siebie w różnych sytuacjach;
• rozwijania zdolności i zachowań empatycznych poprzez możliwości doświadczania i wyrażania uczuć: intelektualnych, religijnych, patriotycznych, estetycznych, kulturowych;
• pomocy w uzyskiwaniu gotowości oraz nabywaniu elementarnej umiejętności pisania i czytania, wychodząc naprzeciw możliwościom i zainteresowaniom wychowanków.
• przygotowanie dzieci do posługiwania się językiem obcym nowożytnym poprzez rozbudzanie ich świadomości językowej i wrażliwości kulturowej oraz budowanie pozytywnej motywacji do nauki języków obcych na dalszych etapach edukacyjnych;

PROCESY ZACHODZĄCE W PRZEDSZKOLU

Nauczyciele monitorują indywidualny rozwój każdego wychowanka poprzez systematyczne obserwacje w celu zapewnienia mu optymalnych warunków dla osiągnięcia sukcesów rozwojowych. Przedszkole diagnozuje gotowość szkolną dzieci i w zależności od wyników badania prowadzi zajęcia wspomagające i korygujące rozwój dziecka, a także udziela pomocy psychologiczno-pedagogicznej.

Oferta zajęć prowadzonych w przedszkolu zapewnia realizację podstawy programowej wychowania przedszkolnego, a także poszerza ją o nowatorskie rozwiązania programowe,
w tym oparte na idei zrównoważonego rozwoju. Kadra pedagogiczna przedszkola umożliwia dzieciom rozwój zainteresowań przyrodniczych, naukowych i technicznych oraz indywidualnych talentów. Stosowane rozwiązania metodyczne wykraczają poza katalog tradycyjnych metod wychowania przedszkolnego i obejmują m.in. zabawy badawcze i doświadczenia, metody oparte na teorii integracji sensorycznej, projektu, metody aktywizujące oraz wymagające twórczego myślenia.

Nauczyciele współpracują ze sobą i własnym przykładem potwierdzają głoszone wartości, w tym przede wszystkim wartość dobra, współpracy, zasad demokracji oraz przestrzegania praw i odpowiedzialnego wywiązywania się z obowiązków. Szczególną uwagę kadra pedagogiczna przywiązuje do otwartości na innych ludzi i problemy pojawiające się w środowisku przyrodniczym i społecznym.

Przedszkole systematycznie zmierza do pełnej realizacji założeń koncepcji, która jest modyfikowana w razie konieczności. Odbywa się to poprzez coroczną analizę jakości pracy przedszkola oraz budowanie i realizację planów pracy na kolejny rok z wykorzystaniem priorytetów określonych w koncepcji i wniosków ze sprawowanego nadzoru pedagogicznego.

PRZYGOTOWANE OTOCZENIE

Odpowiednio zorganizowane otoczenie – to otoczenie, które z jednej strony wychodzi naprzeciw rozwijającym się potrzebom dziecka, z drugiej zaś pozwala je realizować swobodnie i bez przeszkód. Podstawowe komponenty to:

1. Grupa zróżnicowana wiekowo

• daje dzieciom większe możliwości rozwoju intelektualnego, gdzie dzieci mają możliwość wzajemnego doświadczania;
• wzmaga motywację do uczenia się;
• podnosi efektywność uczenia się;
• sprzyja szybszemu uspołecznieniu się dzieci.

2. Materiał rozwojowy

Jest tak przygotowany, rozmieszczony w sali i udostępniony dzieciom, że tworzy logicznie uporządkowaną całość programową. Umożliwia on wyjście w procesie uczenia się od poznania zmysłowego, służy nie tylko rozwojowi intelektualnemu, ale kształtowaniu całej osobowości. Materiał rozwojowy jest wprowadzony w określonym czasie i określonej wrażliwości dziecka na dane bodźce oraz przygotowany zgodnie z następującymi zasadami:

• stopniowania trudności,
• przechodzenie od materiału konkretnego do bardziej abstrakcyjnego,
• budzenie ciekawości i zainteresowania dziecka,
• wyzwalanie różnych form aktywności,
• kontrola błędów, która umożliwia samodzielne poszukiwanie rozwiązań i czerpanie radości z sukcesu, której nie zastąpi żadna ocena. Dzięki temu dziecko nabiera zaufania we własne siły i pragnie podejmować nowe trudniejsze zadania.

Kategorie materiału dydaktycznego ( rozwojowego):

1. Materiał do ćwiczeń życia praktycznego, związanych z troską o środowisko, o samego siebie, ćwiczeń dotyczących zwyczajów i form grzecznościowych w grupie, ćwiczeń związanych pracami domowymi.
2. Materiał sensoryczny, służący wszechstronnemu kształceniu zmysłów oraz pobudzeniu aktywności umysłowej.
3. Materiał „akademicki”, służący nauce języka, matematyki, geografii, biologii, historii, religii i innych dziedzin wiedzy.
4. Materiały artystyczne, związane z ekspresją dziecka.

3. Formy pracy

1. Praca indywidualna z materiałem rozwojowym.
2. Praca zespołowa w małych grupach.
3. Praca zbiorowa z całą grupą.
4. „Otwarte drzwi” – dzieci za wiedzą  nauczyciela, mogą przechodzić do pracy w innej grupie.

ŻYCIE I DZIAŁALNOŚĆ MARII MONTESSORI

Maria Montessori to twórczyni oryginalnego systemu edukacyjno – wychowawczego. To ona całe swoje życie poświęciła innym- dobru dziecka.

Okres życia i cała działalność Marii Montessori  ściśle powiązany jest z nurtem pedagogicznym zwanym „nowym wychowaniem”, a ona sama zaliczana do grona wybitnych reformatorów edukacji wczesnoszkolnej. Bliższe poznanie myśli , poglądów i działań Montessori stwarza okazje do poznanie zasad i metod pracy z dziećmi.

Maria Montessori urodziła się w 1870 r. we Włoszech. Była włoską lekarką, pedagogiem, psychologiem. W 1896 r. ukończyła studia medyczne w Uniwersytecie Rzymskim, będąc wówczas pierwszą kobietą lekarzem we Włoszech. Samodzielne studia, praca z dziećmi, doświadczenia nabyte w trakcie prowadzenia Instytutu Kształcenia, doskonała znajomość sytuacji i rozwoju dziecka, analiza sposobu pracy z dzieckiem zaczęły przynosić niespodziewane rezultaty.

Maria Montessori pierwsza stworzyła naukowo opracowany system materiałów rozwojowych do pracy z dziećmi, w oparciu o które dzieci miały rozwijać narządy ruchowe, wzrokowe, dotykowe - czyli zmysły , a przez to przysposabiać je do przyszłej pracy. Okazało się , że opracowane materiały rozwojowe  do pracy z dziećmi upośledzonymi umysłowo dawały świetne rezultaty edukacyjne zwłaszcza w dziedzinie czytanie i pisania. W związku z tym Montessori coraz głębiej interesuje się dzieckiem, jego prawami rozwoju, jego potrzebami we wszystkich obszarach rozwojowych i jest przekonana, że opracowane przez nią materiały do pracy z dziećmi dadzą również wymierne korzyści w przypadku pracy z dziećmi prawidłowo rozwijającymi się. Tak więc Montessori podejmuje studia z zakresu antropologii, psychologii, higieny, filozofii oraz pracę badawczą w szkołach. Dotychczasowe doświadczenia chce  zastosować w pedagogice prawidłowo rozwijających się dzieci.

W 1907 r. otworzyła w Rzymie pierwszy Dom Dziecięcy – „ Casa dei Bambini”. Była to świetlica – przedszkole dla dzieci. Montessori sama zajęła się organizacją tej placówki i jej wyposażeniem nie tylko w meble dostosowane do wzrostu dzieci, ale przede wszystkich w materiały do pracy z dziećmi opracowane na bazie różnych doświadczeń przez siebie. Jednocześnie kształciła opiekunki do pracy z dziećmi. W niedługim czasie „Casa dei Bambini” zyskało rozgłos, bo dzieci stopniowo ulegały resocjalizacji, obserwowano korzystne zmiany w ich zachowaniu - dzieci były coraz bardziej skupione i uporządkowane. Było to kluczowe odkrycie Montessori - zjawisko polaryzacji uwagi, polegające na głębokiej, skoncentrowanej pracy, szczególnym skupieniu na zajęciu. Dzięki temu tworzono kolejne placówki, które licznie odwiedzane były przez pedagogów, psychologów i zainteresowanych rodziców.

Rok 1910 to rok, w którym Montessori podjęła decyzję o zawieszeniu praktyki lekarskiej i całkowitym oddaniu się pracy pedagogicznej, której głównym celem było rozwijanie, doskonalenie i upowszechnianie swojej metody pracy z dziećmi. Rozwijaniu tej metody pracy z dziećmi opartej na specyficznych materiałach rozwojowych, będących wynikiem wieloletniej pracy z dziećmi, ich rzetelnej, wnikliwej i systematycznej obserwacji, znajomości pedagogiki, psychologii, filozofii, antropologii Montessori poświęciła niemalże całe swoje życie. Metodę propagowała poprzez kursy wykłady, prezentację pomocy  w wielu krajach na całym świecie, m.in. w Niemczech, Holandii, Hiszpanii, Indiach, zakładała także stowarzyszenia montessoriańskie propagujące idee jej metody.

Ostatni okres życia Montessori obfitował w szczególne wydarzenia. W 1949 r. była kandydatką do pokojowej nagrody Nobla, otrzymała Krzyż Ligi Honorowej nadany przez Uniwersytet Sorboński. W San Remo poprowadziła kongres na którym prezentowała nowe pomoce do nauki geografii, botaniki , astronomii. Mimo sędziwego wieku była wyjątkowo aktyna osobą. Zmarła w 1952r.  w Holandii, a ostanie miejsce jej zamieszkania, czyli dom w Amsterdamie jest siedzibą międzynarodowego stowarzyszenia  Montessori i miejscem pamięci narodowej.

Myśli pedagogiczne Marii Montessori sformułowane z początkiem XX wieku  pozostają aktualne do dziś. Przedszkola i szkoły Montessori są placówkami aktywności dziecka, a dzieła pedagogiczne Montessori są skarbnicą myśli pedagogicznych.