"Podróż w czasie"

Zobacz galerię zdjęć

Jak w czasie krótkich ferii zimowych odbyć podróż nie wyjeżdżając jednocześnie z miasta? To proste, my właśnie skorzystaliśmy z tej okazji.
Nasza przygoda rozpoczęła się od zbudowania wehikułu czasu. Główny mechanizm naszego “pojazdu” ukryliśmy przed niepowołanymi osobami
w namiocie, osadzonym na specjalnie zbudowanym rusztowaniu. Aby maszyna odpaliła, dzieci musiały wprawić w ruch skomplikowany mechanizm kołowy, włączyć w odpowiedniej kolejności wszystkie włączniki, wypowiedzieć zaklęcie oraz wprawić w ruch specjalny mechanizm losujący. Za pierwszym razem, przy błysku kolorowych świateł udało nam się przenieść do czasów prehistorycznych. Po wyjściu z namiotu przywitała nas gromada dinozaurów
a nad głowami przeleciał pterodaktyl. Dalej przemieszczając się w czasie dotarliśmy do jaskiniowców, którzy nauczyli nas jak wykonywać naskalne malowidła, a ponieważ trochę zgłodnieliśmy, wspólnie zapolowaliśmy na mamuta. Następnie czasoprzestrzeń się nieco zakrzywiła i znów znaleźliśmy się
w Lublinie, aby zwiedzić archeologiczną wystawę na Zamku Lubelskim. Poznaliśmy tam różne gliniane naczynia, prymitywną broń oraz sposoby grzebania zmarłych i niektóre przedmioty codziennego użytku wytwarzane przez naszych dalekich przodków. Wykorzystaliśmy ich metody i sami ulepiliśmy trochę glinianych ozdób i naczynek. Zachęceni pierwszym sukcesem uruchomiliśmy nasz wehikuł po raz kolejny i tym razem wylądowaliśmy w średniowieczu,
w pobliżu jakiegoś zamku. Akurat odbywał się tam bal, więc przyłączyliśmy się do grona biesiadników, a później wzięliśmy udział w turnieju rycerskim. Innym razem trafiliśmy do pracowni Leonarda da Vinci, zapoznaliśmy się z jego wynalazkami. Po powrocie do teraźniejszości wybraliśmy się do Centrum Spotkania Kultur, aby przetestować wiele ciekawych gier planszowych, poza tym upiekliśmy babeczki. Później naśladując renesansowego geniusza przeprowadziliśmy sporo eksperymentów i trochę pomajsterkowaliśmy robiąc własnego robota. W końcu jednak nie mogliśmy się jednak oprzeć, by znów wyruszyć w drogę przez “Czwarty Wymiar”. Jak się okazało, mogło się to dla nas źle skończyć, ponieważ trafiliśmy w zawieruchę wojenną. Na szczęście nikomu nic się nie stało, a my poznaliśmy przy tej okazji zasady opatrywania rannych. Po krótkim namyśle, chociaż mieliśmy trochę obaw, wyruszyliśmy
w ostatnią podróż i nie zawiedliśmy się. Nasz wehikuł przeniósł nas bowiem w przyszłość. Natknęliśmy się na ufoludki, które bardzo nam się spodobały, dlatego postanowiliśmy na pamiątkę uszyć własne kosmiczne stworki. Tak więc, w zaledwie pięć dni zaobserwowaliśmy jak na przestrzeni wieków zmieniał się świat, ludzie i przedmioty codziennego użytku. Jak zwykle dobrze się razem bawiliśmy, a na nudę nie było czasu. Zdobyte doświadczenia z pewnością wykorzystamy w teraźniejszości.